Digitalni signal možemo definisati kao sekvencu diskretnih, diskontinualnih naponskih impulsa. Svaki impuls predstavlja signalni element. Binarni podaci se prenose kodiranjem svakog bita podataka u odgovarajući signalni element. Na sličan način, digitalni niz bitova se može kodirati u analogni signal kao sekvenca sigalnih elemnata, pri čemu svaki signalni elemenat, predstavlja impuls konstantne frekvencije, faze i amplitude.
Kada se govori o prenosu podataka, tada pojam brzina signaliziranja (data signaling rate ili data rate) odgovara pojmu brzini signala
i izražava se u jedinicama bitova-u-sekundi (bps) sa kojim se podaci prenose. Trajanje ili dužina bita odgovara vremenu koje je potrebno predajniku da emituje jedan bit. Tako na primer, za brzinu prenosa podataka R, vreme trajanja jednog bita je 1/R. Sa druge strane, modulaciona brzina je brzina sa kojom se menja nivo signala. Modulaciona brzina (modulation rate) se izražava u baud-ima, a odgovara broju signalnih elemenata u sekundi.
Tri ključna faktora koja odredjuju uspešnost prijemnika da interpretira dolazeći signal su:
a) odnos signal šum;
b) brzine sa kojom se prenose podaci (Data rate);
c) propusni opseg.
Ključni termini kod prenosa podataka su sledeći:
1) odnos signal šum; osnovna jedinica kojom se iskazuje vrednost ovog odnosa je bit a bit možemo definisati kao jedinstvenu 0 ili 1,
2) brzine sa kojom se prenose podaci (Data rate) predstavlja brzinu kojom se prenose elementi podataka a osnovna jedinica je bit-u-sekundi (bps),
3) signalni elemenat predstavlja deo signala koji zauzima najkraći interval kôda za signalizaciju; u digitalnom slučaju iskazuje se naponskim impulsom konstante amplitude a u analognom slučaju kao impuls konstantne frekvencije, faze i amplitude,
4) brzina signaliziranja ili modulaciona brzina predstavlja brzinu kojom se prenose signalni elementi a osnovna jedinica je baud-signalni elementi u sekundi.
Ako se dva od tri parametra drže konstantna a treći menja, tada važe sledeći zaključci:
1. Sa povećanjem brzine prenosa podatka povećava se i BER (Bit Error Rate) . BER je mera koja ukazuje na performanse sistema sa aspekta greške, a definiše se kao verovatnoća da će dati primljeni bit biti pogrešan. Ova mera se naziva i bit error ratio.
2. Povećanjem odnosa signal šum (SNR-Signal Noise Ratio) smanjuje se BER.
3. Povećanjem propusnog opsega povećava se brzina prenosa podataka.
Postoji još jedan faktor koji se koristi za poboljšanje performansi (FEC ), a on se tiče šeme kodiranja podataka. Šeme kodiranja podataka prvenstveno se odnosi na proces preslikavanja bitova podataka u signalne elemente. Za kodiranje se koriste različite tehnike.